کد مطلب:26403
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:37
با توجه به سوابق و لواحق عمر سعد چرا حضرت مسلم(ع) او را وصي خود قرار داد؟ آيا بهتر از او كسي نبود تا وصيّت خويش را به او نمايد؟
هر مسلماني به طور طبيعي هنگامي كه احساس كند مرگ به سراغش آمده، وصيت ميكند، به خصوص مسلم بن عقيل كه وصيتهاي مهمي داشته است. در مجلس ابن زياد كه مسلم احساس كرد كشته خواهد شد، به اطرافيان نگاه كرد و كسي را نزديكتر از نظر فاميلي به خود جزء عمر سعد نيافت. مسئله خويشاوندي و فاميلي ميان عرب اهميت بسيار داشت.
قرابت و خويشاوندي مسلم بن عقيل با عمر بن سعد بدان جهت است كه هر دو از قريش هستند، زيرا قريش به نضر بن كنانه جدّ اعلاي رسول خدا(ص) گفته ميشود. قبايلي كه در نسب به نضربن كنانه منتهي ميگردند، قريشي هستند، مثل بني هاشم و بني مخزوم و بني زهره و قبايل ديگر. عمر بن سعد از بني زهره بود. مسلم او را خويشاوند خود دانست و غير از او كسي كه به مسلم نزديكتر و خويشاوندتر باشد، در آن جا نبود، از اين رو به او وصيت كرد.(1)
ثانياً عمر بن سعد در آن زمان (كه هنوز واقعه كربلا به وقوع نپيوسته بود) آن چهره منحوس را نداشت. در واقعه عاشورا بود كه چهره واقعي و خبث باطني عمر سعد به نمايش در آمد.
پي نوشتها:
1. علي نظري منفرد، قصه كربلا، ص 141.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.